Dag 14: Miami-Ft Lauderdale en de turnpike

Na een korte nacht zijn we aangeschoven voor het continental breakfast arrangement in het hotel. Altijd weer afwachten wat zo'n hotel er van weet te maken, dus met de laagste verwachtingen gingen we de eetzaal binnen.
En inderdaad de keuze was zeer beperkt, maar wat er lag was prima. Goede kofie, lekkere scrambled eggs, redelijke broodjes en vers te bakken wafels voor Petra. Snel hebben we het ontbijt naar binnen gewerkt en waren klaar om uit te checken. Het slechte weer dat we gisteren waren ontlopen in Davenport en omgeving, was inmiddels in Miami aangekomen en dus regende het af en toe behoorlijk. Om niet weer urenlang in de verkeerschaos, die nog groter was dan gisteren toen het droog was, te moeten rondrijden/stilstaan besloten we om via de kustweg naar het noorden te rijden en Miami achter ons te laten. Eén van de havenplaatsen waar mijn vader vroeger aanmeerde is Ft Lauderdale, nog steeds een aanzienlijke haven voor o.a. cruiseschepen. Dus de TomTom ingesteld op de haven van ft Lauderdale en via een schitterende weg met hotels en appartementen van 40+ verdiepingen, kwamen we in Hollywood terecht. Niet het beroemde Hollywood in Californie maar de chique Florida variant daarvan. Ook de auto wilde wel weer bijgetankt worden dus op zoek naar een goedkoop tankstation (we blijven Nederlanders als we tanken). De prijsverschillen zijn hier schrikbarend, zo zagen we 2 tankstations aan beide zijde van een kruizing waarbij het prijsverschil al 40 cent de gallon was. De benzineprijzen rondom en in Miami liggen sowieso een stuk hoger dan "thuis" in Orlando. De godkoopste die we in Orlando gezien hebben was 1,91 dollar en de duurste in Miami 2,79 dollar. Dus dat scheelt nogal bij een volle tank.
Gelukkig kwamen we in Hollywood een redelijk geprijsd tankstation tegen, al ging het tanken weer niet makkelijk. Na 3 verschillende pasjes geprobeerd te hebben, moest Petra toch naar binnen om te betalen. Binnen bleek dat buiten de benzine verkoop, de cubaanse eigenaar nog veel meer "handel" aanbood, dus snel betalen en doorrijden maar.
In ft Lauderdale reden we mooi richting de havens en zagen in de verte de grote cruiseschepen al liggen. Om dichterbij te komen deden we een poging om als visitors door de controlepost te komen en heel onnozel te vragen of we even bij de bootjes mochten kijken. Helaas, de strenge officer vroeg mijn paspoort, nam deze in en sommeerde ons om om te keren, want we hadden er niets te zoeken.... Vertwijfeld vroeg ik mijn paspoort nog terug, maar dat kreeg ik pas als we aan de andere kant het wachthokje passeerde . Dus om het hokje heen gereden en daar stond de officer weer met mijn paspoort klaar. Hij gaf nog wel een tip in welke straat we een beter uitzicht hadden op de schepen, maar we geloofden het wel en zijn doorgereden. Het volgende doel was de beroemde Turnpike van Florida, de tolweg van Orlando naar Miami, zodat we sneller terug in Orlando zouden zijn. Uiteindelijk bleek dit 10 minuten sneller, maar wat een mooie snelweg, er reden diverse mannetjes in golfkarretjes langs de snelweg om de rotzooi op te ruimen en dat over een traject van meer dan 100 kilometer zonder afritten etc. Hoe verder we van Miami af kwamen hoe beter het weer werd. Af en toe een korte hevige plensbui, maar na een paar minuten weer zon. Uiteindelijk zijn we na 493 mile (793 km) in 2 dagen heen en terug naar Miami geweest.
Bij de villa weer volop zon dus snel de zwembroek aan en in het bad gedoken. Daarna nog even met de meiden geappt vanuit de Jaccuzi.
We hadden allebei de pijp leeg en papa John's mocht ons weer een pizza bakken en na nog een filmpje kijken op de bank, kwam er ook aan deze reisdag weer een einde.