Dag 15: autoloze donderdag niet gelukt :-)

Na 2 dagen veel in de auto gezeten te hebben, wilden we proberen een autoloze dag in te stellen, maar dat is natuurlijk ongbegonnen werk in Amerika. Volgens de nieuwszenders komen er extreem moie dagen qua weer aan dus lekker genieten van het zwembad en de zon is ook geen straf. Dus na het ontbijt lekker relaxen aan de rand van het bad en in het water om af te koelen. Begin van de middag kregen we toch trek en in de koelkast hadden we alleen nog 2 slices pizza van gisteren, dus een bezoek aan de Publix was toch noodzakelijk. Snel even droge kleren aan en dan toch maar de auto gepakt om even wat boodschappen te halen. We hebben weer veel verleidingen weerstaan, want wat een fantastisch assortiment hebben ze toch. Deze keer hebben we kant en klare wentelteefjes gevonden, die je in een minuut in de magnetron kan warm maken. Morgenochtend maar proeven of ze ook zo lekker zijn als de bewerkelijke zelfgemaakte wentelteefjes. We zijn nog geen half uur weg geweest, maar toen we thuis kwamen hing er een kaartje aan de deur van de sherrif om ons te vertellen dat alles in orde was. Heel attent, natuurlijk, maar we hadden het dan ook wel een beetje uitgelokt. Toen we naar de Publix gingen zaten we in de auto en vroeg ik Petra of ze de geschreven kaartjes voor haar werk wel had meegenomen. De meeste lezers die Petra kennen, weten dat dit meestal geen overbodige vraag is en hup, Petra rende uit de auto, pakte de kaartjes uit de villa en trok de deur weer snel dicht. Als we weg gaan dan heb je even de tijd om na het activeren van het alarm de voordeur achter je op slot te doen. Waarschijnlijk waren we deze keer net te laat en is het alarm dus geactiveerd, waardoor de sherrif even polshoogte kwam nemen.

De temperatuur liep in de middag steeds verder op en de wijzer bleef deze keer om 18.00 uur steken bij 98 graden Fahrenheit, dus goed 36,5 graad celsius. Toen de zon achter de bomen verdween koelde het wel langzaam wat af. Bij het invallen van de schemering, zagen we op het meer achter onze villa, op een paar plekken iets langzaam door het water zwemmen. Met borden wordt er gewaarschuwd voor de gators in dit meer, maar wij hebben ze nog nooit gezien. Dus wij hoopten dat dit onze kans was om ze een keer te spotten. Maar het kunnen ook schildpadden zijn die langzaam aan de oppervlakte zwemmen, die zien we geregeld nl. maar zij zwemmen met het koppie boven water , en dat zagen we nu dus niet. Het wordt altijd razendsnel donker achter onze villa, en de bewegingen in het water kwamen niet dichterbij, dus weten we nog niet zeker of dit nu ons gatormomentje is geweest.
Omdat het nog steeds lekker buiten was, hebben we onze zomerse stap-outfit aangedan en zijn nar Disney Springs gereden, waar het een supergezellige sfeer was met diverse zangers en muzikanten op verschillende plekken in dit uitgaansgebied. Van modern klassiek tot Joe Cocker en rappers, voor iedereen is er wel wat te zien/horen.
Uiteraard hebben we alle Disney-shops incl. de permanente kerstshop bezocht, en hebben bij het Rainforest Café de vulkaan uitbarsting bewonderd. Uiteraard zoals alle touristen hier doen, even bij Girardellis binnen gelopen om een gratis chocolaatje te scoren. Deze keer i.v.m. Halloween een pumpkinchocolaatje, en deze was best lekker.
Buiten alle restaurants met lange wachtrijen gezinnen met slapende kinderen en veel touristen, lopen er ook wel lokale dorpsgekken rond. De muzikanten van de klassieke hoek, werden getrakteerd op een gekkie die vrolijk in zijn eentje op de maat van de muziek liep te dansen. Dit trok meer aandacht dan de muziek die gespeeld werd......tot verdriet van de muzikale talenten. Verderop waren twee blanke jongens die deden of ze rappers waren. In eerste instantie dachten we dit is waardeloos, maar na een tijdje gekeken te hebben moesten we toch erkennen dat ze best wel goed waren. Zo haalden ze mensen uit het publiek die een aantal vragen over woonplaats, hobby etc moesten beantwoorden en daar maaktne zij dan een freestyle rap op. Super creatief en erg vermakelijk, dus hebben we het hele optreden afgekeken.
Daarna zijn we nog even langs het House of Blues gelopen als daar een keer een goede band op het programma staat, willen we daar zeker eens naar binnen. Bij een Ierse pub zagen we op de reclameborden staan dat ze Bailey's Shakes verkochten, en daar Petra gek is op dit drankje, konden we die natuurlijk niet laten lopen. Petra genoot van haar shake en ik nam een flesje sprite, want moest natuurlijk nog rijden, en 1 biertje is hier al teveel en na onsze ervaring met de sherrif eerder vandaag, wilden we het risico maar niet nemen.