Dag 20: Luiwammessen en bezoek Old Town Kissimmee

Na de heftige dag van gisteren met de lange autorit en 4 uur lang over de golven jagen, was het weer tijd voor gewoon luiwammessen bij het zwembad. Voor de zoveelste keer deze weken tikt onze thermometer in de kooi de 100 graden Fahrenheit aan en dat is zelfs voor Florida-begrippen redelijk extreem voor deze tijd van het jaar. Gelukkig is de luchtvochtigheid stukken beter dan in de zomermaanden, dus als je eenmaal gewend bent aan de hoge temperaturen is het echt heerlijk, en het went zeer snel ;-). Rond de middag hebben we nog even een uurtje met de meiden geskyped, zodat we weer helemaal op de hoogte zijn van alles wat er zich n Nederland afspeelt. Maar vooral veel in de zon en het water gelegen en ook heb ik nog een paar vissen uit het meer gehaald met een uit diverse onderdelen gefabriceerde werphengel. Ook dit jaar heb ik de conclusie getrokken dat de ameirikaanse manier van vissen met kunstaas mij totaal niet ligt, maar dat de ouderwetse methode met een pluimpje brood en een dobber de beste resultaten geeft. De korsten kun je dan voeren aan de schildpadden die dicht bij de kant komen.
Tegen de avond hebben we de auto weer gepakt en zijn richting Kissimmee gereden. In Kissimmee is een straat met oude winkels en restaurantjes genaamd Old Town. De keren dat we hier in het verleden kwamen kon je over de koppen lopen, maar nu leek het bijna wel een spookstadje. Er waren erg weinig touristen en de restaurants waren dan ook allemaal zo goed als leeg. Voordeel was natuurlijk wel dat het in de leuke winkels lekker rustig was en we op ons gemak wat attributen voor de muur in onze keuken hebben gevonden. We hebben het straatje 2x door gelopen en hebben het pretparkje links laten liggen deze keer. Omdat het zo rustig in de restaurants was, besloten we dan maar een restaurant iets verderop aan de 192 te zoeken en onze keus viel op de Cracker Barrel. TIjdens een eerder bezoek aan Florida hebben we in een andere vestiging al eens ontbeten. De stijl van deze keten kenmerkt zich door de ouderwetse koloniale aankleding en menukaart. Er staan klassieke amerikaanse gerechten op de kaart waarvan we niet eens weten waarvan het gemaakt is, dus kozen we veilig voor een sampler voor Petra en een Ribeye voor mij. De serveerster was weer alleraardigst en kwam op haar knieën aan tafel zitten om het een en ander uit te leggen.
Het toetje hebben we opgehaald bij de DQ iets verderop en daarna op naar de villa.
Thuisgekomen ging de telefoon.... Lisanne belde ons dat de aardlekschakelaar eruit geklapt was en dat ze hem niet weer konden inschakelen. Op afstand heb ik ze de veroorzaker laten opsporen en nadat de stekker eruit getrokken was van de Sani Broyeur op zolder, hadden ze weer licht en vooral weer internet in huize Land.