Aquatica en Kirsten's droomwens.

Hoi allemaal
Eindelijk schrijf ik een stukje. Vandaag werden we wakker en gingen we naar Aquatica. Toen we daar aan kwamen was het helemaal niet druk en konden we zo naar binnen. We hadden onze badkleding al aan, dus we gingen in een waterattractie. Michelle en ik zouden eerst naar een glijbaan met matjes, maar we gingen in een stromend water waar je lekker kon drijven. Mama en papa die waren er net iets eerder in gegaan. Wij gingen er stiekem achteraan. Dat was heel grappig. Toch kwamen ze erachter en we waren met hun mee gegaan. Hun gingen er al eerder uit en wij zouden er ergens anders uit gaan, maar daar was te veel stroming en konden er niet uit. Papa en mama hadden gezien dat wij nog er in zaten en waren naar ons toe gelopen om te zeggen dat er een leuk soort glijbaan was. Toen gingen wij daarin. Maar zij kwamen veel later. Michelle en ik stonden achter Nederlandse mensen die wisten niet hoe ze in de band moesten komen. Het domme was dat er zelfs een foto hing hoe je moest gaan zitten. Dat was lachen. We zijn toen toch van de glijbaan geweest met de matjes. Toen zijn we weer in de stroming in gegaan want Michelle wou erin blijven. Omdat zij een badmeester had gezien, die ze knap vond.Toen kwamen we weer me vader en moeder tegen. Die hadden al veel meer gedaan dan ons. We zijn toen effe langs Lisanne geweest. Die zat bij de spullen,want die wou niet zwemmen. Michelle en ik zijn toen nog met papa naar het golfslag bad geweest en daarna zijn we nog naar de glijbaan geweest waar je dolfijnen kon zien. Mama ,papa en ik hadden geen dolfijnen gezien, maar natuurlijk Michelle wel. Beweerde ze maar wij geloofden haar niet. Daarna zijn we om gaan kleden.

Toen hebben papa en ik de andere afgezet bij de international drive en zijn wij door gereden naar Seaworld. Daar moesten we vinger afdrukken doen, maar mijn vinger deed het niet zo goed. Toen we binnen waren gingen we naar infomatie balie, om te vragen of we de dolfijnen-tour konden doen. Aan de ene kant dachten we dat het vol was, maar dat was gelukkig niet zo. Die man vroeg of wij al snel die tour wilden doen. Dat wilden wij wel. We werden over 13 minuten verwacht bij het baby-dolfijntjes verblijf. Toen we daar even waren, kwam er een mevrouw aan die ons ging rondleiden. We gingen eerst door een hekje en stonden we dichter bij de baby dolfijntjes. We kregen uitleg over hoe het daar gaat en hoe ze daar te werk gingen. Ook kwam je er veel weetjes te weten. Een dolfijn is 12 maanden zwanger. Als de dolfijn 11-12 maanden zwanger is. Moet ze naar het baby verblijf, om daar te bevallen. Ze komen er achter of een dolfijn zwanger is door urine af te nemen. Een baby dolfijn wordt al vanaf jongs af aan getraind. Ze hebben 5 soorten trainingen: conditie, spelen, gezondheid, show en nog een. Er zitten nu 9 dolfijnen in dat bad. Daarna gingen we naar de grote dolfijnen. Daar kregen we nog een korte uitleg over hoe ze leven. Er leven daar nu 19 dolfijnen. Er zijn meer mannetjes dan vrouwtjes. Daar zijn 12 mannetjes en 7 vrouwtjes. Toen mochten ik en pappa en meer mensen met de trainers mee. Er waren maar 12 mensen met de tour mee. Je werd per familie bij de dolfijnen en een trainer gezet. Eerst luisterden de dolfijnen niet. De mannetjes zaten achter de vrouwtjes aan. Dat zei de trainster waar ik mocht helpen. Ze jaagden de vrouwtjes op. Na een tijdje kwamen de goede dolfijnen die ik moest helpen trainen. Eerst mocht ik ze aaien. Het waren twee vrouwtjes. Toen mochten we trucjes met ze doen. Ik mocht zwaaien en gingen ze met hun zij vin terug zwaaien. Maar onder dat we trucjes aan het doen waren kwamen de mannetjes pesten tegen vrouwtjes. Toen zwemden de vrouwtjes weer weg. Maar gelukkig kwamen ze wel terug. En nog een trucje eerst je hand omhoog en weer naar beneden. Dan gingen zij met hun vin zwaaien. Het was echt super leuk. Ik heb nu een foto in een foto lijstje en een cd met alle foto's gemaakt door een fotograaf. Het was weer een droom van mij die uitkwam. Daarna zijn we nog naar de dolfijnenshow gegaan. Er zaten hele rare mensen voor ons.
De man begon te klappen toen er nog geen dieren waren. Toen moest hij normaal doen van zijn vrouw. Maar later ging die vrouw zelf hysterisch klappen en gillen om niets. Ik en papa hebben keihard gelachen om die mensen. Het leken wel de mensen van Loenatik. Daarna zijn we mama, Lisanne en Michelle weer gaan ophalen. We hebben hamburgers gegeten bij Five Guys. Toen zijn we met z'n allen nog naar een aparte outlet geweest om spijkerbroeken te halen.

Dit was een dag om nooit te vergeten!!
groetjes Kirsten