We zijn weer thuis.

Na een vermoeiende terugreis zijn we weer voorzien van een jet-lag thuis.
Nadat we de laatste ronde door onze villa hadden gemaakt zaten we om 10 uur in de auto om naar het vliegveld te rijden. We hadden nog ruim de tijd, dus hebben we de toeristische route genomen en reden nog 1 keer over de 192 door Kissimmee. Bij het vliegveld aangekomen hebben we de koffers en tassen samen met Petra, Michelle en Lisanne bij de vertrekhal afgezet. Ik ben met Kirsten daarna de auto gaan inleveren bij Hertz. Met een bijna lege tank leverden we de auto in en konden zonder bijbetaling direct door naar de vertrekhal. Daar aangekomen waren we net op tijd om Petra en de meiden te helpen met het wegen van de koffers. De douanebeamte was ons goed gezind en we hoefden maar een beetje over te pakken, omdat we hier en daar iets te zwaar beladen waren. Marr na 5 goedkeurende knikjes van hem, konden we de koffers en tassen inleveren bij de bagage-drop-off.Ook konden we hier zelf de boarding-passen uitprinten, erg makkelijk want je hoeft alleen je paspoort te scannen en de rest volgt vanzelf. Daarna hadden we nog 2 uur de tijd om wat te eten, te drinken en voor de laatste keer shoppen in de winkels van het vliegveld. Maar daarna was het toch echt tijd om door de paspoortcontrole en de handbagage te laten controleren. Bij de paspoort controle kozen we de beste rij, want we waren zo aan de beurt. Voor de handbagagecontrole was het enorm druk en stonden er lange wachtrijen. Ook vandaag waren de amerikaanse authoriteiten ons weer goed gezind, want wij kregen toestemming om uit de rij te stappen en via de ingang van de piloten en stewardessen onze handbagage te laten scannen. We worden er al aardig bedreven in, dus snel schoenen uit, laptop uit de tas en riemen af doen en hup door het poortje. Daarna weer snel de schoenen aan en we konden op zoek naar de gate. Met treintje werden we weer bij de juiste gates gebracht en daar was nog een food-court. Petra nam de laatste blue-berry muffin, Kirsten nam nog 1x chicken nuggets en Michelle, Lisanne en ikzelf waagden ons aan de laatste hamburger.
Een half uur voor vertrek konden we boarden en precies op tijd vertrok het vliegtuig richting Chicago. In Chicago hoefden we deze keer niet zelf met de bagage te slepen, want we gingen toch het land uit. Dus even een uurtje relaxen op het vliegveld en daarna boarden voor de lange vlucht. Deze vlucht verliep ook zeer voorspoedig en 20 minuten eerder dan gepland stonden we met het vliegtuig al op Schiphol. Daar was het natuurlijk weer spannend of we er niet uitgepikt werden door de douane, maar douanier Dik (de mammoetkenner) had ons niet zijn vizier en we konden met volle bepakking Nederland betreden. Daarna was het op zoek naar opa die een deel van de bagage en 2 meiden op zou halen. Opa was al lang niet meer op Schiphol geweest en Schiphol is iets groter en drukker dan station Zwolle, dus konden we elkaar in eerste instantie niet vinden. Uiteindelijk is ook dat gelukt en konden Petra, Kirsten en ik met de pendelbus weer naar hotel vd Valk waar onze auto stond. De vorige keer heb ik nog gemeld dat wij niets van de spannende verhalen gemerkt hadden, maar nu werden we bij het hotel welkom geheten door de politie, een ambulance, een brandweerauto en een vrouw in een goude glitterjurk. De bus moest uitwijken naar een ander plek om te stoppen. Petra liep snel naar binnen om de uitrijkaart op te halen en ik ben buiten blijven staan bij de bagage. In de tussentijd werd ik in gebrekkig engels aangesproken door een marrokkaans uitziende jongen, die zich afvroeg waar hij mij toch van kende. Nou gebeurt dat in Amerika wel vaker, dat ze mij voor één of andere ex-footballspeler houden, maar deze keer kreeg ik toch het gevoel dat er een andere reden was voor deze gespeelde herkenning. Helemaal toen zijn maatje met een vaag meisje het hotel kwam uitlopen. Ik zei toen maar dat het onmogelijk was dat hij mij kende. Daarna droop hij toch maar af.
Petra had de uitrijkaart inmiddels en we hebben de auto opgezocht. Deze stond dik onder het stof keurig op ons te wachten en het laatste stukje van de reis kon beginnen. Thuis aangekomen was het koffers uitpakken, wat eten en vroeg naar bed.
We kunnen terugkijken op een fantastische vakantie, die wederom veel te kort was, dus deel 4 van ons bezoek aan Florida zal wel weer gepland gaan worden.