Dag 15: Clearwater Beach

Op staan met weer mooi weer en dus besloten om een dagje richting Clearwater Beach te gaan. Dat is voorbij Tampa dus de meiden gingen in de loop van de dag ook naar deze fijne badplaats. Bijna iedere keer dat we in Florida zijn geweest zijn we wel in Clearwater Beach geweest, dus ook nu weer een uur en 3 kwartier met de auto naar het westen. De heenreis verliep voorspoedig en vlug waren we Tampa voorbij. Via de lange dijk over het water kwamen we aan bij de parkeerplaats aan de haven. Parkeren is zoals in elke badplaats een crime, maar hollanders als wij zijn, vonden toch weer een manier om tegen een gereduceerd tarief de auto redelijk dicht bij het strand te parkeren. Als je bij 1 van de restaurantjes aan de haven wat gaat drinken dan krijg je een code om voor 1 dollar per uur te parkeren. We waren in het verleden al meerdere keren langs het kleinste restaurantje aan de haven , een oud Bait-house, gelopen met het idee daar een keer wat te eten. Vandaag was dit restaurant dus aan de beurt. De joviale baas met een enorm mes aan zijn riem wees ons een mooie tafel aan het water en we bestelden wat te eten en te drinken. Aan de serveerster vroegen we naar de parkeercode en ze zei, oh die staat op dat gele notitieblokje bij de bali, dus kijk maar even. Terwijl we zaten te wachten op het eten is Gert naar het boekje gelopen en vond daar inderdaad een code en met die code naar de parkeerautomaat. Wat Gert ook probeerde de code werkte niet, dus maar weer terug naar het restaurant en aan de baas gevraagd of de code wel goed was. Bleek dat het laatste getal een 2 was in plaats van een 7 maar dat was niet echt duidelijk. Lachend zei de baas dat het zijn 2 was. Met de juiste code weer terug naar de automaat en toen was het binnen een minuut gelukt. Toen Gert terugkwam bij de tafel stond het eten inmiddels op tafel en konden we lachend daar aan beginnen. Na het afrekenen hebben we ons bij de auto ingespoten met zonnebrand en zijn richting het strand gelopen. Het was aardig druk met strandgasten en we zijn de pier 60 opgelopen. Vanaf de pier een prachtig uitzicht op het strand en de hotels maar ook in zee was genoeg te zien. De diverse dolfijnentoertochten vaarden in de buurt van de pier en het duurde niet lang totdat we luid gejuich hoorden van 1 van de boten. Ze hadden dolfijnen gespot en de dolfijnen gingen spelen met de boeggolf van de boot. Ook zagen we grote vissen onder de pier zwemmen, die niet ver van de zwemmende badgasten zaten. Omdat de meiden hadden gemeld dat ze onderweg waren, zijn we weer richting de haven gelopen en bij Crabby's op het terras wat gedronken en Petra een bordje Kokosgarnalen gegeten. Gert had de code van het parkeren ge-appt naar de meiden dus zij konden ook voor het lage tarief parkeren (weer die Hollanders). Toen ze er waren hebben we samen nog wat gegeten en met bewondering gekeken naar een rasta-man die de dode bladeren hoog uit de palmbomen snoeide. In no time klom hij met 2 beugels naar boven en snoeide op 8 tot 10 meter hoog de slechte bladeren eruit. Hij liet ze gewoon naar beneden vallen en ze kwamen op het voetpad terecht. De politie kwam met twee man hem even vertellen dat dat nie de bedoeling was en met een brede lach bood hij zijn excuses aan. Wij dachten gelijk dat dit dan ook het snoei-meneertje moest zijn [e-1f605] . Nadat alles op was zijn we weer richting strand en de pier gelopen. Petra en Michelle met de blote voeten door het water en Gert en Kirsten de pier weer op. Weer zagen we dolfijnen in de verte en 1 kwam zelfs even bij de pier de boel inspecteren. Op het moment dat ze terug wilden lopen zag Gert een donkere schaduw door het water richting de zwemmers gaan. De schaduw kwam met zijn kop boven water en bleek een manatee te zijn. Deze hadden we nog nooit eerder in het wild gezien. Langzaam zwom hij tussen de zwemmers door die over het algemeen geen idee hadden hoe dichtbij dit grote beest was. 1 man werd vanaf het strand gewaarschuwd en dacht dat er een haai zwom en wist niet hoe snel hij naar de kant moest komen. De manatee trok zich weinig aan van alle ophef en zwom op zijn gemak verder. Onderweg naar huis zijn we nog even bij Robert's Christmasshop langs gegaan, ook een traditie als we in Clearwater zijn. Daarna de verkeersdrukte opgezocht en al voordat we de dijk opreden stonden we in de file doordat een ongeluk de weg versperde. veel politie, brandweer en ambulances blokkeerde 2 rijbanen zodat mondjesmaat er auto' langs konden rijden. Michelle en Kirsten hadden geluk want die zaten nog net voor ons en voordat alle hulpdiensten tussen het verkeer door moesten. Toen wij erlangs reden zaten er al 3 man met handboeien om op de vangrail, dus er was meer aan de hand dan een ongeluk. De weg naar huis was ook erg druk en toen we thuis waren nog maar en pizza bij Papa John opgehaald. Met zware benen nog even in de jacuzzi gezeten en daarna plat.